Spacer po urokliwym Wrocławiu

Wrocław to miasto od ponad tysiąca lat przeglądające się w wodach Odry. Noszący ślady panowania czeskiego, niemieckiego i polskiego, współczesny Wrocław jest prawdziwie europejskim ośrodkiem miejskim. To miasto mostów, które trzeba absolutnie zobaczyć.

Po Odrze, niemal jak w Wenecji, suną statki, a ponad sto mostów i kładek spina brzegi dolnośląskiej stolicy. Liczbą owych mostów Wrocław ustępuje w Europie tylko wspomnianej Wenecji, Amsterdamowi, Petersburgowi oraz Hamburgowi. Most Tumski oplatają dziesiątki kłódek wiecznej miłości – zupełnie jak ten na Ponte Milvio w Rzymie. 45 metrów nad ziemią wisi najwyższy we Wrocławiu Mostek Czarownic, spinający wieże gotyckiej katedry św. Marii Magdaleny. Most Grunwaldzki z kolei od ponad stu lat jest wizytówką miasta. Jego pionierska konstrukcja robi wrażenie zarówno w dzień, jak i w nocy, kiedy jego urok podkreśla efektowna iluminacja.

Spacer rozpocząć można od urokliwego Ogrodu japońskiego we Wrocławiu, który jest unikatowy w skali europejskiej. Zaprojektowano go zgodnie z japońską sztuką ogrodową, która ma odwzorować panteistyczną harmonię świata. To jedno z najpopularniejszych miejsc spacerów i relaksu we Wrocławiu. Oprócz kilkaset gatunków oryginalnych roślin, drzew, krzewów i kwiatów, w Ogrodzie Japońskim znajdują się stylizowane na orientalne brama i pawilon herbaciany.

Tuż obok znajduje się dostępna do zwiedzania Hala Stulecia. W 2006 roku budynek ów został uznany za obiekt światowego dziedzictwa UNESCO. Wpisano go do rejestru zabytków w 1962 r. oraz ponownie w 1977 r., wraz z zespołem architektonicznym obejmującym m.in. Pawilon Czterech Kopuł, Pergolę i Iglicę. Hala znajduje się na tzw. Wielkiej Wyspie we wschodniej części Wrocławia. W momencie powstania w 1913 r. była konstrukcją posiadającą żelbetowe pokrycie o największej rozpiętości na świecie. Budowla ma 42 m wysokości, a nakrywająca ją kopuła 67 m średnicy. Kubatura to ok. 300 tys. m³, średnica zaś wynosi 130 m. W budynku znajduje się Centrum Poznawcze – multimedialna wystawa przedstawiająca historię Hali Stulecia, genezę jej powstania i przemian na przestrzeni lat. Wystawę tworzą dotykowe ekrany i mapy, interaktywna podłoga, makiety budowli, ponad 600 zdjęć i różnorodnych wizualizacji oraz interaktywne gry i zabawy nie tylko dla najmłodszych.

Następnie możemy się udać do Muzeum Narodowego we Wrocławiu, które zostało utworzone w 1947 roku na bazie wcześniejszych poniemieckich instytucji. Znajdują się tutaj bogate zbiory sztuki Śląska, w tym zbiór gotyckich rzeźb sakralnych. Siedzibą muzeum jest dawny gmach Rejencji Śląskiej zbudowany w latach w latach 1883-1886. w stylu neorenesansu niderlandzkiego według projektu Karla Friedricha Endellaw. Muzeum zostało udostępnione dla zwiedzających w 1948 roku pod nazwą Muzeum Państwowego. W 1970 roku obiekt podniesiono do rangi Muzeum Narodowego. Prezentowana jest w nim sztuka średniowieczna, sztuka śląska od XIV do XVI w. oraz sztuka polska do XIX w.

Nie sposób przejść obojętnie obok sąsiadującej z Muzeum Narodowym Panoramy Racławickiej. Panorama Racławicka to niezaprzeczalnie jedna z największych atrakcji turystycznych Wrocławia. Monumentalne malowidło o długości 114 i wysokości 15 m przedstawia zwycięską bitwę Polaków nad Rosjanami pod Racławicami w kwietniu 1794 r. Pomysłodawcą uczczenia bitwy w jej setną rocznicę był lwowski malarz Jan Styka, który zaangażował do prac wybitnych artystów, m.in. Wojciecha Kossaka, Tadeusza Popiela, Teodora Axentowicza i Włodzimierza Tetmajera. Prace nad obrazem trwały dziewięć miesięcy. Panorama Racławicka, prezentowana w specjalnie na ten cel wybudowanej rotundzie, była jedną z atrakcji Lwowa na przełomie XIX i XX wieku. Po II wojnie światowej dzieło trafiło do Wrocławia.

Następnie udamy się do Archikatedry św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu. Archikatedra we Wrocławiu znajduje się na Ostrowie Tumskim, najstarszej części miasta. Jest to czwarta z kolei budowla sakralna w tym miejscu. Obecny kościół powstał na przełomie XIII i XIV w. W okresie renesansu i baroku świątynia została rozbudowana o kaplice boczne. W 1517 r. z fundacji biskupa Jana Turzo, powstał nowy portal zakrystii, uważany za pierwsze dzieło renesansu na Śląsku.

Dalej przechodzimy do jednej z najpiękniejszych części Wrocławia. Ostrów Tumski to najstarsza część miasta, gdzie w X w. znajdował się już gród obronny. Od XIII w. Ostrów stał się siedzibą biskupstwa wrocławskiego. W skład wysp odrzańskich wchodzą wyspy Piasek, Tamka, Młyńska, Słodowa, Bielarska, Daliowa. Ostrów Tumski we Wrocławiu to najstarsza część miasta. Już w XI w. istniał gród z kościołem w okolicy dzisiejszego kościoła pw. Świętego Marcina. Położenie na wyspach stanowiło idealną ochronę dla mieszkańców i dawało im łatwy dostęp do pożywienia. Już w XII w. gród ten liczył 1500 mieszkańców. Przełom XI i XII w. to także rozwój biskupstwa we Wrocławiu, a także związana z nim budowa katedry. W XII w. Bolesław Wysoki wybudował na Ostrowie swoją siedzibę. Powstał wtedy dom biskupi, pałac książęcy i dworska kaplica. XIII w. upłynął pod znakiem kolejnych modernizacji grodu, powstał też wtedy zamek i mury. Po śmierci Henryka IV Probusa zamek stracił na znaczeniu, a kolejni władcy przenieśli się na lewy brzeg Odry. W 1315 r. władzę nad Ostrowem Tumskim przejęło biskupstwo i do dziś Ostrów Tumski związany jest biskupstwem wrocławskim. Nazwa Ostrów wywodzi się od staropolskiego słowa określającego wyspę, czyli ostrowy.

Z Ostrowa Tumskiego przechodzimy w stronę starego Rynku, po drodze mijamy Bazylikę Świętej Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu. Kościół, zwany też kościołem Garnizonowym bądź Farą Elżbietańską, znajduje się na Starym Mieście, w sąsiedztwie Rynku. Został zbudowany na początku XIV w. z fundacji księcia Bolesława III. Wieża przylegająca do kościoła powstała z kolei w XV w. Wraz z iglicą liczyła sobie 130 m wysokości, co czyniło ją jedną z najwyższych budowli ówczesnego świata. Niestety w XVI w. Iglica zawaliła się. Dzisiejsza wieża liczy 91,5 m wysokości i udostępniona jest turystom, jako doskonały punkt widokowy na miasto.

Wycieczkę kończymy na Rynku Miejskim. Rynek we Wrocławiu to główny plac miejski, serce miasta. Jest otoczony szeregiem zabytkowych kamienic. Plac jest prostokątem o wymiarach 208 m na 173 m, co czyni go jednym z największych średniowiecznych rynków Europy. Rynek we Wrocławiu to dawny średniowieczny plac targowy. Z czasem powstały tu trzy duże budynki handlowe: dom kupców (sukiennice), smatruz (handel pieczywem i obuwiem) oraz Dom Płócienników mieszczący też Małą Wagę. Dookoła roztaczały się rzędy Kramów Bogatych i Kramów Płócienników oraz Dom Wielkiej Wagi. Na rynku już od XIII w. istniał ratusz, przy którym w XIX w. dobudowano nowy gmach ratusza. Na płycie rynku znajduje się także pomnik Aleksandra Fredry, pręgierz oraz współczesna fontanna.