Pałac i Folwark Galiny
Historia obiektu
Pałac został wybudowany dla barona Botho zu Eulenburga w 1589 roku. Usytuowany na wzniesieniu, miał początkowo charakter obronny. Jest jednym z nielicznych przykładów architektury renesansowej, zachowanych na terenach dawnych Prus Książęcych. Pierwotnie pałac z budynkiem głównym i skrzydłami miał założenie w kształcie litery U, układ ten został jednak zachwiany, gdy wschodnia strona pałacu uległa zniszczeniu.
Cały kompleks otaczała fosa, do której wodę dostarczano ze spiętrzonej w tym celu rzeki. Jedynym dojściem do pałacu był zwodzony most. Główny budynek, zbudowany na planie prostokąta, składa się z dwóch kondygnacji z poddaszem. Jest to najstarsza część pałacu. W przeszłości z budynku, pod korytem rzeki, prowadził do pobliskiego kościoła podziemny korytarz ewakuacyjny, którego wyjście, jak ustalono, znajdowało się pod ołtarzem. Dzisiaj niestety nie ma już po nim śladu.
W roku 1745 tuż przed bramą wjazdową do pałacu stanął spichlerz. Wzniesiono go w konstrukcji tzw. muru pruskiego na planie prostokąta. Ma czterospadowy dach i dwie kondygnacje. Jest to jedna z niewielu budowli tego typu zachowanych na terenie Warmii i Mazur. W połowie XVIII wieku do pałacu zostały dobudowane stajnia, wozownia oraz brama wjazdowa. Sto lat później przebudowano je wraz z dwiema wieżami po północnej stronie pałacu w duchu neogotyckim. Poziom rzeki został obniżony, a fosę zlikwidowano. Układ koryta rzeki był wówczas bardzo zbliżony do stanu dzisiejszego.
Do wojny
Na przełomie wieku XIX i XX majorat w Galinach należał do grupy największych posiadłości na tym terenie i obejmował obszar 1260 ha. W roku 1921, neogotyckie zdobienia bramy, wozowni, stajni i wież zostały zlikwidowane przez Botho-Wend zu Eulenburga, a pałac uzyskał dzisiejszy wygląd. Pracami kierował śląski architekt, hrabia Hochberg.
Wojna i po wojnie
Wraz z nadejściem roku 1945 nastały mroczne czasy dla pałacu, który został splądrowany, a jego ostatni właściciel, hrabia Botho Wendt zu Eulenburg, zmarł podczas wywózki na Sybir. Pałac cudem ocalał, ale wnętrza zostały zniszczone. Tuż po wojnie zaczęto organizować w nim kolonie dla dzieci. Obiekt przejął skarb państwa. Od tego momentu pałac i park niszczały.
Odbudowa
Opuszczony przez lata pałac w 1996r został kupiony wraz z przyległym folwarkiem przez obecnych właścicieli. Był wówczas ruiną otoczoną bujną, bez planu wdzierającą się wszędzie roślinnością. Niepokojąco przewieszony dach, który nie mógł już w stanie dźwigać własnego ciężaru, nie przetrwałby najpewniej najbliższej zimy. Zaniedbany, zarośnięty chaszczami park z licznie powalonymi i próchniejącymi drzewami, dawał schronienie dzikim wysypiskom śmieci.
Przez wiele lat trwał generalny remont i przebudowa budynków oraz ich wyposażanie, zgodnie z nadanymi im nowymi funkcjami. Ujawniło się wiele poważnych problemów konstrukcyjnych, które wymagały opracowania odpowiednich rozwiązań. Jednocześnie toczyły się prace związane z ukształtowaniem na nowo zdewastowanego parku, odkopaniem stawów odnalezionych po starych śladach, odbudową jazów i spiętrzeń rzeki. Uporządkowane części parku dawały miejsce nowym nasadzeniom.
Dziś
Obecnie w majątku funkcjonują: obiekt hotelarski z restauracją, stadnina koni, klub jeździecki i szkoła jazdy konnej, a na polach prowadzona jest działalność rolnicza. Po uprzednim, trwającym wiele lat, okresie złego gospodarowania, zaniedbania, a później opuszczenia, do majątku ponownie wkroczyło życie. Przyjeżdżają tu liczni goście z różnych stron Polski i spoza jej granic, dziedziniec rozbrzmiewa gwarem rozmów, w stajniach rodzą się źrebaki, ziemia wydaje plony, a w parku kwitną byliny i krzewy.
Atrakcje regionu :
Bunkry w Mamerkach
Jeden z najlepiej zachowanych w Polsce, kompleks niezniszczonych bunkrów niemieckich z okresu II wojny światowej. W latach 1940-1944 zbudowano dla potrzeb 40 najwyższych generałów i feldmarszałków, 1500 oficerów i żołnierzy Wehrmachtu około 250 obiektów w tym 30 schronów żelbetowych, które niezniszczone zachowały się do naszych czasów. Niemcy nie zdążyli wysadzić schronów, zostały one opuszczone bez walki przez wojska Wehrmachtu w styczniu 1945.
Przez to miejsce przechodziły najważniejsze rozkazy dla wojsk Wehrmachtu podczas II wojny. Przez 4 lata próbowano pokonać ZSRR. To tu spiskowano przeciw A. Hitlerowi kiedy Niemcy zaczęły przegrywać wojnę. To z tego miejsca wysłany został rozkaz o stłumieniu Powstania Warszawskiego. Dodatkową atrakcją jest 30 metrowy podziemny tunel łączący dwa schrony.
Bartoszyce
Miasto, założone w 1326 r. w dolinie Łyny, początek wzięło od drewnianej warowni wzniesionej w 1240 r., w miejscu staropruskiego grodziska w krainie Barcji. Brama Lidzbarska to jeden z najstarszych zabytków kultury świeckiej, jeden z nielicznych ocalałych fragmentów murów obronnych, którymi otoczono miasto w połowie XIV w. Od 1881 r. mieściło się w niej więzienie. Dwie kamienne rzeźby, umieszczone wraz z kamienną misą na skwerze przy zbiegu ulic Marii Curie-Skłodowskiej i Bohaterów Warszawy, są najstarszymi bartoszyckimi zabytkami. Niewątpliwą atrakcją Bartoszyc jest położenie w dorzeczu rzeki Łyny. Rzeka zachowała przepiękny dziewiczy charakter i wspaniale nadaje się do uprawiania turystyki kajakowej, będąc też atrakcyjnym akwenem dla amatorów wędkarstwa.
Spływy kajakowe rzeką Krutynia
Rzeka Krutynia uznawana jest za jeden z najpiękniejszych szlaków kajakowych Europy. Długość szlaku wynosi 102 km, w tym 60 km to woda stojąca.
Podczas spływu przepływamy przez teren Mazurskiego Parku Krajobrazowego – 11 rezerwatów przyrody, około 850 gatunków roślin. Odnaleźć tu można również dzikie zwierzęta jak: wilki, rysie, łosie, wydry, norki, bobry i ponad 200 gatunków ptaków.
Szlak jest zaliczany do nizinnych, łatwy, nieuciążliwy, szeroki, możliwy do przebycia w obie strony, dostępny dla każdego.
Szlakiem Krutyni pływał w latach 50 – 70 XX w. Karol Wojtyła, późniejszy papież Jan Paweł II.
Bazylika w Świętej Lipce
Położona 12 km od Kętrzyna niewielka miejscowość Święta Lipka słynie z sanktuarium maryjnego, a kościół i klasztor jezuitów są zarazem jednym z najcenniejszych zespołów barokowych w kraju. Według legendy, figurkę Matki Boskiej umieścił na lipie skazaniec jako wotum za uniewinniający wyrok. Wkrótce miejsce zaczęło słynąć z cudów.
W skład kompleksu klasztornego wchodzi bazylika, krużganki i dom zakonny ojców jezuitów. Na-kościelny dziedziniec wchodzi się przez barokową bramę z pierwszej połowy XVIII wieku. W-bazylice możemy podziwiać barokowe organy z ruchomymi figurkami, wykonane w 1721r. Na-ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Świętolipskiej.
Autor:Pałac i Folwark Galiny